Historia Magistra Vitae

Jest wiele postaci historycznych jakie lubię . Trudno mi wskazac tego jedynego , więc wskaże Józefa Szujskiego jednego z załozycieli Krakowskiej Szkoły Historycznej . Wybitengo historyka , ideologa , stańczyka .

moją ulubioną postacią historyczną (choć jest ich wiele) jest Kazimierz Wielki, ponieważ:
1. Przed Kazimierzem Wielkim stanęło zadanie umocnienia zjednoczonego przez ojca państwa. By to osiągnąć należało scentralizować i ujednolicić urządzenia państwowe, podnieść jego zamożność i obronność.
2. Szerokie poparcie Kazimierza dla ruchu kolonizacyjnego, wykorzystanie położenia Polski na ważnych szlakach handlowych dla wzbogacenia miast (prawo składu i przymusu drogowego np. przymus przejazdu przez Kujawy z pominięciem Mazowsza)
3. Budowa sieci zamków obronnych. Organizacja siły zbrojnej opartej na pospolitym ruszeniu posiadaczy dóbr ziemskich na prawie rycerskim, sołtysów i wójtów.
4. Przejawem centralizacji jest wykształcenie się urzędów centralnych (kanclerz, podskarbi) oraz utrzymanie wprowadzonego przez Wacława II urzędu starosty (starosta „ramieniem królewskim” w terenie).
5. Założenie pierwszej wyższej uczelni w kraju - Akademii Krakowskiej (1364) - późniejszy Uniwersytet Jagielloński
6. Statuty piotrkowsko-wiślickie (statuty Kazimierza Wielkiego) kodyfikacja partykularnego prawa zwyczajowego (1346/47)
7. Ostateczne ukształtowanie się ustroju stanowego społeczeństwa polskiego (zamknięcie stanu szlacheckiego - statuty). Powstają odrębne stany: duchowny, szlachecki, mieszczański i chłopski.
Stan - grupa społeczna o odrębnym od innych grup statusie prawnym


1. Konieczność prowadzenia przez Kazimierza określonej polityki wewnętrznej zmusza go do zrównoważonej polityki zagranicznej, realizowanej głównie środkami dyplomatycznymi.
2. Początkowy kompromis z Luksemburgami (traktaty z lat 1335 i 1339), a następnie przegrana wojna (1345) prowadzą do utraty Śląska. Sukcesem w sporach z Luksemburgami jest ich zrzeczenie się praw do tranu polskiego (1335) i zwierzchnictwa lennego nad Mazowszem (1356), którego władcy już wcześniej uznali się lennikami Kazimierza (1351).
3. Spory z Zakonem o Pomorze zakończone pokojem w Kaliszu (1343)
4. Sojusz z Węgrami - wspólna ekspansja na Ruś Halicko-Włodzimierzowską. Przyłączenie Rusi do Polski (1366). W związku z układem sukcesyjnym z Andegawenami, w wypadku gdyby miał on potomków męskich Węgry mogły ją wykupić od Polski po jego śmierci za 100 tys. florenów (umowa Kazimierza Wielkiego z Ludwikiem Węgierskim z roku 1350)
5. Próby zacieśnienia związku z Pomorzem Zachodnim:
• sojusz z Bogusławem V wołogoskim (1343)
• przymierze z Danią (1350) szachujące Brandenburgię i Zakon Krzyżacki
• odebranie Brandenburgii okręgu Wałcza - rozerwanie połączenia z państwem zakonnym (1368)
• adopcja Kaźka Słupskiego (1368), syna Bogusława V i córki Kazimierza Wielkiego, Elżbiety, połączona z nadaniem mu praw do ziem: dobrzyńskiej, sieradzkiej, łęczyckiej, okręgu Wałcza i znacznej części Kujaw
6. Wynikiem polityki zagranicznej Kazimierza Wielkiego był wzrost znaczenia Polski na arenie międzynarodowej (utrwalenie suwerenności wobec cesarstwa i papiestwa). Wymownym przykładem prestiżu Polski był kongres krakowski z roku 1364, na który przybyli Karol IV (cesarz niemiecki i król czeski), Ludwik Andegaweński, Waldemar IV duński, Piotr król Cypru, Otton margrabia brandenburski oraz książęta śląscy, pomorscy i mazowieccy. W czasie jego obrad poświęconych utrzymaniu pokoju w Europie Środkowej odbyła się słynna uczta u Wierzynka.