Historia Magistra Vitae

Bo jest syndromem politycznej głupoty ? 

Możemy owszem zatrzymac się zastanowic dlaczego , opłakiwac tych co zginęli , ale po co gloryfikowac powstania .

A np . o Operacji Polska koleżanka słyszała ?

Po to żeby zatrzymać się, zastanowić, uczcić pamięć poległych. ?

A to powstania są jedynym rozlewem krwi Polaków ?   Nie wiem czym się róznią powstania od innych tragicznych zdarzeń . Róznica jest - ale taka , że Katyń czy Wołyń to nie wina grupy krzykaczy , a powstania to naprawdę brak pragamtyzmu w polityce , sydrom politycznej głupoty . Ot, tyle .

Moim zdaniem Powstanie Warszawskie nie było potrzebne, niemniej skoro już wybuchło, należało zrobić wszystko, aby się udało. I tego zadania dowódcy Powstania nie wykonali - można było lepiej dobrać termin, skoordynować perfekcyjnie akcję tak, żeby całe miasto, a nie część zostałą zdobyta.

Wreszcie, nie należało przedłużać bezsensownie walki, skoro widać już było, że pomoc Sowietów nie przybędzie. Zginęło mnóstwo ludzi, których zabrakło później w nowej rzeczywistości ustrojowej, tam poległ przecież kwiat inteligencji polskiej. Powstanie sprowokowało totalne zniszczenie stolicy, które zafundowali nam potem Niemcy. Heroizm powstańców, niezaprzeczalny, poszedł na marne.

"Jestem przeciw powstaniu, ale jeśli wybuchnie, przyłączę się". Tak definiuję swój patriotyzm względem Powstania. Nie uchylać się od walki, ale walczyć wtedy, kiedy jest sens. A w sierpniu 1944 tego sensu nie było i można to było przewidzieć już wtedy, a AK była na tyle karnym wojskiem, że posłuchałaby dowódców, gdyby wstrzymali powstanie. Mielibyśmy piękną stolicę, "Paryż wschodu" i ponad 200tys. elity wspaniałych ludzi, kto wie jakby z nimi wyglądał potem komunizm, może szybciej i łatwiej byśmy dali radę wyjść z PRLu. A tak mamy kolejne przegrane powstanie, które wzmacnia mentalność Polaka jako ofiary.

ania02101 napisał:

Co do innych wydarzeń (zwycięskich)- dlaczego ich nie świętujemy?

Świętujemy, tylko trzeba zauważyć. U mnie w Wielkopolsce dość hucznie obchodziło się w zeszłym roku 90 rocznicę Powstania Wielkopolskiego. Jak miło było pójść na inscenizację zwycięskiego wydarzenia, dobrze zorganizowanego boju, który osiągnął wszystkie swoje cele (a łatwo nie było, Piłsudski nie wysłał nam ani jednego batalionu do pomocy, natomiast Wielkopolanie potem pomagali gdzie się dało w walkach na granicy wschodniej).

Świętowaliśmy też ostatnio zwycięstwo Solidarności - 4 czerwca, symboliczny koniec komunizmu, choć zdaję sobie sprawę z tego, że tu zgody politycznej nie ma....

Co roku świętuje się zwycięstwo nad bolszewikami w 1920 oraz inscenizuje się bitwę pod Grunwaldem 1410. Coś się robi w tym kierunku, ale Polacy ulegli w mediach kultowi śmierci PW 44...

ania02101 napisał:

Bo ono również jest ważne.

Skoro tak uważasz to uzasadnij to w sensowny sposób

ania02101 napisał:

No ładnie, tylko Savusie jak już zauważyłeś ja nie umiem uzasadniać w sensowny sposób
Według mnie było to jedno z ważniejszych powstań, powstanie które miało miejsce dość nie dawno. Wiesz dla tych ludzi walczących tam dni powstania to były dni wolności/niepodległości. A przez ile lat zmagali się z Niemcami...

Tylko co to zmienia . Walczyli bez sensu . Nie należy czcic politycznej głupoty . To powinna byc przestroga a nie powód do świętowania . Zobacz mój pierwszy post w tym temacie i przemyśl .  Żadne powstanie nie powinno byc świętowane , nie ważne jakie przyjmuje rozmiary . Lepiej poczekaj na Gronostaja bo w tym względzie się nie zgadzamy

CarpeDiem24, w większości się zgadzam z Twoją wypowiedzią, ale szczegóły mnie troche zastanawiają:

Powstania poza Wielkopolskim i Śląskimi miały na celu działania osłonowe i kreację ruchów lewicowych, wręcz komunistycznych.

Możesz to rozwinąć? Teza wydaje mi się zbyt mocna. XIXwieczne powstania polskie kreowały ruchy lewicowe?
Poza tym jeśli PW 44 miało w czyjejś intencji pośrednio pomóc w rozwoju ruchu komunistycznego to zakrawa to na teorię spiskową. Dowódcy PW 44 chcieli przecież poprzez powstanie pokazać niezależność Polski od komunistów, przyjąć Sowietów jak gospodarze u siebie. To jak im to wyszło, to inna sprawa...

Nasze powstanie ocaliło na prawie rok Berlin przed sowietami, co jest wskazaniem na Niemców, ale też ocaliło większość obszaru Niemiec przed okupacją radziecką.

Teza też przesadna. Armia Czerwona, tak czy siak, potrzebowała pauzy i przerwy między sierpniem 44 a styczniem 45 roku. Bezustannie przecież posuwała się naprzód od półtora roku i linie zaopatrzeniowe były bardzo już rozciągnięte, a dywizje do reorganizacji i do uzupełnień. Stalin przecież tylko dlatego przyspieszył ofensywę zimową w styczniu 45 roku, bo alianci zachodni mieli kłopoty w Ardenach.

Polacy są przewidywalni, walczą zawsze do końca kiedy nie ma szans, a kiedy są szanse i ma sens walka, to się poddają jak we wrześniu 1939. Nie lepiej było wtedy bronić miasta i wykrwawić Niemców dając szansę Francuzom?

Francuzi nie ruszyli by się poza swoją Linię Maginota nawet jakbyśmy przetrwali cały październik. Zobacz przykład Finlandii, broniła się dzielnie przed ZSRR pięć miesięcy i jaką dostała pomoc od aliantów?
Poza tym przypominam, że ZSRR wkroczył na nasze tereny po 17 września. Warszawa miałaby się bronić ze dwóch stron?
Trochę też rzutujesz swoją wiedzę historyczną na ówczesne zachowania ludzi, którzy nie wiedzieli co będzie dalej. Skąd dowództwo Warszawy w 39 roku miało wiedzieć, jaka sytuacja będzie pięć lat później? Nam jest łatwo teraz takie porównania czynić. Nikt poza tym nie spodziewał się, że okupacja niemiecka będzie znacznie cięższa, niż ta z I wojny.

Ostatnio edytowany przez yulian (2009-08-29 14:57:01)