Historia Magistra Vitae

Myślę, że nie było za bardzo wyboru, trzeba było zaryzykować. Ostatecznie wojny napoleońskie wybuchły niemal równolegle z ostatnim rozbiorem Polski. Pamięć o własnym państwie była bardzo świeża. Rozbiory były od początku ciężkie, zaborcy chcieli definitywnie pogrzebać tę pamięć.
Przybycie Napoleona niosło ogromną nadzieję. Dla tej nadziei sam chyba byłbym w stanie stanąć w jego szeregach A chociaż Napoleon nie miał tak naprawdę specjalnego sentymentu do Polaków (był wręcz demagogiem, grającym naszą kartą) to ostatecznie interesy ówczesnej Francji były zgodne w większości z interesami Polaków.
Ostatecznie, mimo klęski Napoleona, coś wygraliśmy. Zaborcy łagodniej potraktowali nas na kongresie wiedeńskim, prztwrócili automiczne Królestwo Kongresowe, Rzeczpospolitą Krakowską i Wielkie Księstwo Poznańskie. Dostaliśmy kilkanaście lat czasu na wykorzystanie tej autonomii, który dobrze wykorzystaliśmy. Było więc warto.

Opcja rosyjska to nam gwarantowała status quo sprzed 1795 roku, więc stanięcie po jej stronie przed utworzeniem Księstwa Warszawskiego było co najmniej nierozsądne. Dobitnie na to wskazują dzieje planu puławskiego Czartoryskiego.

Można się jedynie zastanawiać czy zdradzenie Napoleona po utworzeniu Księstwa coś by dało i w tym miejscu znowu należy stwierdzić, że praktycznie nic. Byłby to gest co najwyżej symboliczny, bo Polacy od lutego 1813 roku nie mieli możliwości realnego oddziaływania zarówno na wojnę, jak i politykę. Wiadomo przecież, że sentymenty w polityce nie grają żadnej roli (vide: różnica w potraktowaniu Saksonii i Bawarii na kongresie w Wiedniu), więc prawdopodbnie skomnczylibyśmy tak samo i jeszcze dostali łatkę zdrajców.

Napoleon więc jawi się jako jedyna osoba zdolna pomóc sprawie polskiej w czasie epoki.

W czasie wojen napoleońskich z samej Galicji wyciśnięto 100 tys. rekrutów, a podatki podniesiono w granicach od 50% do 100%. W 1806 roku w stukilkudziesiętnotysięcznej armiii pruskiej 2/3 żołnierzy pochodziło z byłych terenów Polski. W wojskach rosyjskich również służyli Polacy.

To tak a propos sum bajońskich i tego, że nasi żołnierze walczyli za Napoleona.