Historia Magistra Vitae

Chyba Mieszko I znany był z niezbyt dobrzego prowadzenia się, i trudno było "naciągnąć" jego kandydaturę na świętego... Poza tym formalnym wymogiem do kanonizacji są jakieś przejawy tej świętości, w postaci cudów czy właśnie doskonałego życia moralnego
A może nie było zapotrzebowania politycznego? Możliwe także, że powstanie pogańskie za czasów Mieszka II trochę zdeprecjonowało dorobek wcześniejszej chrystianizacji i pokazało jej jeszcze względną nietrwałość.

Jak widać Stolica Piotrowa zrobiła wyjątek. Może rzeczywiście chodziło o podejście Mieszka do nowej wiary, które papieżowi się niespecjalnie podobało?

vapnatak

Nie wiemy, czy rzeczywiście miał negatywny stosunek do nowej wiary. Jako polityk, zdawał sobie na pewno sprawę z tego, że jeśli jego kraj wejdzie w orbitę krajów chrześcijańskich, będzie postrzegany jako kraj, który kontynuuje myśl klasyczną. Kraj przestanie być postrzegany jako barbarzyński, a prawdziwie chrześcijański i europejski. Poza tym musimy brać kilka kwestii pod uwagę. Przede wszystkim to, że mieliśmy nieciekawe stosunki z Cesarstwem Niemieckim. Nasi zachodni sąsiedzi byli wściekli, że Mieszko zabiegał o chrzest u Czechów, kraj mało znaczący w tej części Europy, a przynajmniej w kwestii religii. To niemieckie biskupstwa zwykle obejmowały bezpośrednią kuratelę na nowo ochrzczone tereny oraz przyszłe neofickie ziemie tej części Europy. Dodatkowo napięcia polityczno - militarne, w których punktem kulminacyjnym i prawdziwym prztyczkiem w niemiecki nos była poraża na polach cedyńskich margrabiego Hodona i możnowładcę von Walbecka. Bardzo źle państwo Mieszka, pod wieloma aspektami, było postrzegane oraz przedstawiane na kartach "Kroniki" Thietmara, co na pewno mogło wpływać na ogólne postrzeganie naszego księcia w Europie, w tym przede wszystkim w Rzymie.
Należy też pamiętać i nie zapominać o tym, że sam akt chrystianizacji wodza państwowego, a przez to również całego kraju, było tak de facto mączystą symboliką. Wcale nie pomyliłby się ten, który powiedziałby, iż wśród wałęsających się kapłanów noszących Słowo Boże wśród pogan, nadal praktykowano stare zwyczaje religijne!
Być może Mieszko I pomyślał sobie tak: aha, no to ok, jestem chrześcijaninem, mam kraj i ludzi chrześcijan ochrzczonych zgodnie z obrządkiem jaki praktykowany jest wszędzie w Europie Zachodniej. Mój kraj to teraz prawdziwa Chrześcijańska Europa, nie będą o mnie pisać poganin i barbarzyńca! A teraz napiję się miodu i pójdę do kąciny podziękować Światowidowi... . I Thietmar, jako baczny obserwator znienawidzonego neofickiego kraju Słowian - Polan, zauważył to zachowanie i doniósł o nim komu trzeba, przy okazji trochę dodając od siebie konfabulacji. To jest oczywiście karykatura sytuacji, ale można wynieść z niej swoje, poważniejsze wnioski.
I jeszcze jedna uwaga. Przedstawione powyższe powody ewentualnego złego postrzegania wykrystalizowanej dopiero co Polski oraz decyzja władz Stolicy Apostolskiej o nie beatyfikowaniu Mieszka I, tak jak miało to miejsce w kilku podobnych przypadkach, nie jest wcale działaniem na ukazanie, iż Polacy od zarania na arenie dziejowej zawsze byli pomijani, ich zasługi umniejszane, a sami spychani na boczny tor. Nie jest to też uzewnętrznienie "polskich kompleksów", których przecież posiadamy bez liku. Dziękuję.

vapnatak

Ostatnio edytowany przez Vapnatak (2009-09-02 15:58:33)

ania02101 napisał:

Ale jednak pominięci zostaliśmy, przecież nie wiadomo czy na pewno Mieszko miał takie podejście albo czy inne przypadki (które jednak nie zostały pominięte) nie miały podobnego stosunku jaki przestawiasz

Mój apel był napisany na wszelki wypadek, ponieważ ostatnio dosyć mocno dyskutuje się na temat polskiego kompleksu.
Być może to co napisałem miało rzeczywiście miejsce.

Z tego co czytałam mimo że kraj był chrześcijański to jednak nadal praktykowane były pogańskie kulty, w których (podobno) brał udział sam król/książę (nie mam na myśli tylko Mieszka I). No ale to nie zmienia niczego w końcu nie mamy pewności że inni królowie/książęta nie czynili tego samego.

Tak, wierzenia pogańskie bardzo długo się utrzymywały od momentu chrztu w 966 r. Przecież misjonarze, którzy mieli za zadanie głosić Słowo Boże, na potrzeby warunków jakie panowały na danym terenie, specjalnie modyfikowali tak najważniejsze święta kościelne, aby dosłownie przekabacać na nową wiarę pogan. Stosowano metodę aby wilk był syty i owca cała. Dawne zwyczaje pogańskie uchwytne były, tylko lekko zmodyfikowane, w świętach chrześcijańskich. Czasami nawet stare gusła pogańskie, te mniej szkodliwe  lub też łatwe do modyfikacji, w całości przejmowano, oczywiście z tą różnicą, że kultywując je odnoszono się do Trójcy Świętej. Przypominam o scenie z "Krzyżaków" H. Sienkiewicza, gdzie Maćko i Zbyszko z Bogdańca budząc się o poranku w dzień bitwy pod Grunwaldem roku Pańskiego 1410, kłaniali się Słońcu. To stare zwyczaje, jeszcze z rodowodem przedpiastowskim, plemiennym. W tej kwestii mogłaby się rozwinąć bardzo ciekawa polemika w kilku naszych działach. Kto wie, czy czasem ją nie przenieść w odpowiednie miejsce?

vapnatak

Ostatnio edytowany przez Vapnatak (2009-09-03 16:28:29)

ania02101 napisał:

No i dalej pozostaje kwestia tego DLACZEGO Mieszko I został pominięty? Zapraszam do dyskusji.

Przecież cały czas próbujemy to rozwiązać. Czyż mało jest tych danych, które zostały już przedstawione. Zresztą, tak mi się wydaje, odpowiedź na to pytanie długo nie padnie jednoznaczna, a raczej jak na razie będą to odpowiedzi na pograniczu hipotezy.

vapnatak